Գրք. Jon, Գլ. 1   [(1895)] Գրք. Jon., Գլ. 1   [KJV]


1:1
Եւ եղեւ բան Տեառն առ Յովնան որդի Ամաթեայ, եւ ասէ:

1:1
1:1 Now the word of the LORD came unto Jonah the son of Amittai, saying:
1:2
Արի եւ գնա ի Նինուէ քաղաք մեծ, եւ քարոզեսջիր [1]անդ, զի ել աղաղակ չարութեան նորա առ իս:

1:2
1:2 Arise, go to Nineveh, that great city, and cry against it; for their wickedness is come up before me:
1:3
Եւ յարեաւ Յովնան փախչել ի Թարսիս յերեսաց Տեառն. էջ ի Յոպպէ եւ եգիտ նաւ որ երթայր ի Թարսիս, ետ գինս եւ եմուտ ի նա` նաւել ընդ նոսա ի Թարսիս յերեսաց Տեառն:

1:3
1:3 But Jonah rose up to flee unto Tarshish from the presence of the LORD, and went down to Joppa; and he found a ship going to Tarshish: so he paid the fare thereof, and went down into it, to go with them unto Tarshish from the presence of the LORD:
1:4
Եւ Տէր յարոյց [2]հողմ ի ծովուն եւ եղեւ մրրիկ մեծ ի ծովուն, եւ նաւն ի վտանգի կայր ի խորտակել:

1:4
1:4 But the LORD sent out a great wind into the sea, and there was a mighty tempest in the sea, so that the ship was like to be broken:
1:5
Եւ երկեան նաւավարքն [3]երկեւղ մեծ, եւ աղաղակէին առ իւրաքանչիւր աստուածս`` իւր. եւ ընկեցին զկարասին որ էր ի նաւին ի ծով անդր, զի թեթեւացուսցեն յինքեանց. եւ Յովնան իջեալ ի խորշ մի նաւին` ննջէր եւ խորդայր:

1:5
1:5 Then the mariners were afraid, and cried every man unto his god, and cast forth the wares that [were] in the ship into the sea, to lighten [it] of them. But Jonah was gone down into the sides of the ship; and he lay, and was fast asleep:
1:6
Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ` զի խորդասդ, արի կարդա [4]զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ`` զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք:

1:6
1:6 So the shipmaster came to him, and said unto him, What meanest thou, O sleeper? arise, call upon thy God, if so be that God will think upon us, that we perish not:
1:7
Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. Եկայք արկցուք վիճակս, եւ գիտասցուք, վասն ո՞յր են չարիքս այս ի վերայ մեր: Արկին վիճակս, եւ ել վիճակն Յովնանու:

1:7
1:7 And they said every one to his fellow, Come, and let us cast lots, that we may know for whose cause this evil [is] upon us. So they cast lots, and the lot fell upon Jonah:
1:8
Եւ ասեն ցնա. Պատմեա մեզ, վասն է՞ր են չարիքս այս մեզ. զի՞նչ արուեստ է քո, ուստի՞ գաս [5]կամ յո՞ երթաս``, յորմէ՞ աշխարհէ ես կամ յորմէ՞ ժողովրդենէ:

1:8
1:8 Then said they unto him, Tell us, we pray thee, for whose cause this evil [is] upon us; What [is] thine occupation? and whence comest thou? what [is] thy country? and of what people [art] thou:
1:9
Ասէ ցնոսա. [6]Ծառայ Տեառն`` եմ ես, եւ զՏէր Աստուած երկնից պաշտեմ որ արար զծով եւ զցամաք:

1:9
1:9 And he said unto them, I [am] an Hebrew; and I fear the LORD, the God of heaven, which hath made the sea and the dry:
1:10
Եւ երկեան արքն երկեւղ մեծ, եւ ասեն ցնա. Զի՞նչ գործեցեր զայդ. զի գիտացին թէ յերեսաց Տեառն փախուցեալ էր, քանզի պատմեաց նոցա:

1:10
1:10 Then were the men exceedingly afraid, and said unto him, Why hast thou done this? For the men knew that he fled from the presence of the LORD, because he had told them:
1:11
Եւ ասեն ցնա. Զի՞նչ արասցուք քեզ, եւ դադարեսցէ ծովս ի մէնջ: Զի ծովն առաւել եւս խռովեալ էր [7]եւ յարուցանէր մրրիկ ի վերայ նոցա:

1:11
1:11 Then said they unto him, What shall we do unto thee, that the sea may be calm unto us? for the sea wrought, and was tempestuous:
1:12
Եւ ասէ ցնոսա Յովնան. Առէք ընկեցէք զիս ի ծովդ, եւ դադարեսցէ ի ձէնջ ծովդ. զի գիտեմ ես եթէ վասն իմ է մրրիկս այս մեծ ի վերայ ձեր:

1:12
1:12 And he said unto them, Take me up, and cast me forth into the sea; so shall the sea be calm unto you: for I know that for my sake this great tempest [is] upon you:
1:13
Եւ ջանային արքն դարձուցանել զնաւն ի ցամաք, եւ ոչ կարէին, զի ծովն եւս քան զեւս խռովէր եւ սաստկանայր ի վերայ նոցա:

1:13
1:13 Nevertheless the men rowed hard to bring [it] to the land; but they could not: for the sea wrought, and was tempestuous against them:
1:14
Աղաղակեցին առ Տէր եւ ասեն. Քաւ լիցի, Տէր, մի՛ կորիցուք վասն անձին առնս այսորիկ, եւ մի՛ ածեր ի վերայ մեր արիւն արդար, զի դու, Տէր, որպէս կամեցար եւ արարեր:

1:14
1:14 Wherefore they cried unto the LORD, and said, We beseech thee, O LORD, we beseech thee, let us not perish for this man' s life, and lay not upon us innocent blood: for thou, O LORD, hast done as it pleased thee:
1:15
Եւ առին զՅովնան եւ ընկեցին ի ծովն, եւ դադարեաց ծովն ի խռովութենէ իւրմէ:

1:15
1:15 So they took up Jonah, and cast him forth into the sea: and the sea ceased from her raging:
1:16
Եւ երկեան արքն երկեւղ մեծ ի Տեառնէ, զենին զոհս Տեառն եւ ուխտեցին ուխտս:

1:16
1:16 Then the men feared the LORD exceedingly, and offered a sacrifice unto the LORD, and made vows: