Գրք. Acts, Գլ. 22   [(1895)] Գրք. Acts., Գլ. 22   [KJV]

22:1
Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ այժմ առ ձեզ պատասխանատուութեանս:
22:1
Men, brethren, and fathers, hear ye my defence [which I make] now unto you:
22:2
Իբրեւ լուան եթէ Հեբրայեցւոց լեզուաւն բարբառեցաւ նոցա` առաւել եւս դադարեցին ի լռութիւն:
22:2
And when they heard that he spake in the Hebrew tongue to them, they kept the more silence: and he saith:
22:3
եւ նա ասէ.) Ես եմ այր Հրեայ ծնեալ ի Տարսոն Կիլիկեցւոց` սնեալ ի քաղաքիս յայսմիկ առ ոտս Գամաղիելի, խրատեալ ըստ ճշմարտութեան հայրենի օրինացն, նախանձայոյզ էի Աստուծոյ` որպէս ամենեքեան դուք այսօր:
22:3
I am verily a man [which am] a Jew, born in Tarsus, [a city] in Cilicia, yet brought up in this city at the feet of Gamaliel, [and] taught according to the perfect manner of the law of the fathers, and was zealous toward God, as ye all are this day:
22:4
Որ զսոյն ճանապարհ վարեցի մինչեւ ի մահ, կապել եւ մատնել ի բանտս արս եւ կանայս:
22:4
And I persecuted this way unto the death, binding and delivering into prisons both men and women:
22:5
որպէս եւ քահանայապետդ վկայէ ինձ եւ ամենայն ծերակոյտդ, յորոց եւ թուղթս առեալ առ եղբարս ի Դամասկոս երթայի, ածել եւ անտի կապեալս յԵրուսաղէմ, զի պատժեսցին:
22:5
As also the high priest doth bear me witness, and all the estate of the elders: from whom also I received letters unto the brethren, and went to Damascus, to bring them which were there bound unto Jerusalem, for to be punished:
22:6
Եւ եղեւ ինձ ի գնալն եւ ի մերձենալ ի Դամասկոս, զմիջաւուրբն յանկարծակի յերկնից փայլատակեալ լոյս սաստիկ զինեւ:
22:6
And it came to pass, that, as I made my journey, and was come nigh unto Damascus about noon, suddenly there shone from heaven a great light round about me:
22:7
եւ անկայ յերկիր, եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս:
22:7
And I fell unto the ground, and heard a voice saying unto me, Saul, Saul, why persecutest thou me:
22:8
Եւ ես ետու պատասխանի թէ` Ո՞վ ես, Տէր: Եւ ասէ ցիս. Ես եմ Յիսուս Նազովրեցի զոր դուն հալածես:
22:8
And I answered, Who art thou, Lord? And he said unto me, I am Jesus of Nazareth, whom thou persecutest:
22:9
Բայց որ ընդ իսն էին` զլոյսն տեսանէին[94], այլ զձայնն ոչ լսէին որ խօսէր ընդ իս:
22:9
And they that were with me saw indeed the light, and were afraid; but they heard not the voice of him that spake to me:
22:10
Եւ ասեմ. Զի՞նչ արարից, Տէր: Եւ ասէ ցիս Տէր. Յարուցեալ երթիցես ի Դամասկոս, եւ անդ պատմեսցի քեզ վասն ամենայնի որ հրաման է քեզ առնել:
22:10
And I said, What shall I do, Lord? And the Lord said unto me, Arise, and go into Damascus; and there it shall be told thee of all things which are appointed for thee to do:
22:11
Իբրեւ ոչ տեսանէի ի փառաց լուսոյն այնորիկ, զձեռանէ ձգեալ ի նոցանէ որ ընդ իսն էին, մտի ի Դամասկոս:
22:11
And when I could not see for the glory of that light, being led by the hand of them that were with me, I came into Damascus:
22:12
Անանիա ոմն այր երկիւղած ըստ օրինացն, վկայեալ յամենայն բնակչաց որ ի Դամասկոս Հրեայքն էին:
22:12
And one Ananias, a devout man according to the law, having a good report of all the Jews which dwelt:
22:13
եկն եկաց առ իս եւ ասէ. Սաւուղ եղբայր, ի վեր հայեաց:
22:13
Came unto me, and stood, and said unto me, Brother Saul, receive thy sight. And the same hour I looked up upon him:
22:14
Եւ ես նոյնժամայն ի վեր հայեցայ ի նա. եւ նա ասէ ցիս. Աստուած հարցն մերոց յառաջագոյն ընտրեաց զքեզ ճանաչել զկամս նորա, եւ տեսանել զԱրդարն եւ լսել բարբառ ի բերանոյ նորա:
22:14
And he said, The God of our fathers hath chosen thee, that thou shouldest know his will, and see that Just One, and shouldest hear the voice of his mouth:
22:15
զի եղիցես վկայ նորա առ ամենայն մարդիկ որոց տեսերն եւ լուար:
22:15
For thou shalt be his witness unto all men of what thou hast seen and heard:
22:16
Եւ արդ զի՞ հեղգաս, արի, մկրտեաց եւ լուա զմեղս քո ի կարդալ զանուն նորա:
22:16
And now why tarriest thou? arise, and be baptized, and wash away thy sins, calling on the name of the Lord:
22:17
Եւ եղեւ ինձ ի դառնալն յԵրուսաղէմ եւ կալ յաղօթս ի տաճարին, լինել ի զարմացման:
22:17
And it came to pass, that, when I was come again to Jerusalem, even while I prayed in the temple, I was in a trance:
22:18
եւ տեսանել զնա զի ասէր ցիս. Փութա ել յԵրուսաղեմէ վաղվաղակի, քանզի չեն ընդունելոց զքո վկայութիւնդ վասն իմ:
22:18
And saw him saying unto me, Make haste, and get thee quickly out of Jerusalem: for they will not receive thy testimony concerning me:
22:19
Եւ ես ասեմ. Տէր, ինքեանք իսկ գիտեն զի ես էի որ ի բանտն տայի եւ գան հարկանէի ըստ ժողովրդոցն զհաւատացեալս ի քեզ:
22:19
And I said, Lord, they know that I imprisoned and beat in every synagogue them that believed on thee:
22:20
Եւ յորժամ հեղոյր արիւնն Ստեփանոսի վկայի քո, ես ինքն էի որ ի վերայ կայի, եւ կամակից լինէի սպանման նորա, եւ պահէի զհանդերձս սպանողացն նորա:
22:20
And when the blood of thy martyr Stephen was shed, I also was standing by, and consenting unto his death, and kept the raiment of them that slew him:
22:21
Եւ ասէ ցիս. Գնա, զի ես ի հեթանոսս հեռաւորս առաքեցից զքեզ:
22:21
And he said unto me, Depart: for I will send thee far hence unto the Gentiles:
22:22
Եւ ունկն դնէին նմա մինչեւ ցայս բան, ապա բարձին զձայնս իւրեանց եւ ասեն. Բարձ յերկրէ զայդպիսիդ, զի չէ պարտ այդպիսւոյդ կեալ:
22:22
And they gave him audience unto this word, and [then] lifted up their voices, and said, Away with such a [fellow] from the earth: for it is not fit that he should live:
22:23
Եւ յաղաղակելն նոցա եւ ընկենուլ զհանդերձս եւ զփոշին ցանել յօդսն:
22:23
And as they cried out, and cast off [their] clothes, and threw dust into the air:
22:24
հրամայեաց հազարապետն մուծանել զնա ի բանակն, ասէր, գանիւ հարցանել զնա, զի գիտացից վասն որոյ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ:
22:24
The chief captain commanded him to be brought into the castle, and bade that he should be examined by scourging; that he might know wherefore they cried so against him:
22:25
Եւ իբրեւ պրկեցին զնա փոկովք, ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն որ ի վերայ կայր. Եթէ զայր Հռովմայեցի եւ անարատ պա՞րտ իցէ ձեզ գան հարկանել:
22:25
And as they bound him with thongs, Paul said unto the centurion that stood by, Is it lawful for you to scourge a man that is a Roman, and uncondemned:
22:26
Իբրեւ լուաւ հարիւրապետն, մատուցեալ առ հազարապետն պատմեաց եւ ասէ. Զի՞նչ կամիս առնել, քանզի այրս այս Հռովմայեցի է:
22:26
When the centurion heard [that], he went and told the chief captain, saying, Take heed what thou doest: for this man is a Roman:
22:27
Եւ մատուցեալ հազարապետն` ասէ ցնա. Ասա դու ցիս, Հռովմայեցի՞ ես: Եւ նա ասէ. Այո:
22:27
Then the chief captain came, and said unto him, Tell me, art thou a Roman? He said, Yea:
22:28
Պատասխանի ետ հազարապետն. Ես բազում գլխոց զզինուորութիւնս զայս ստացայ: Ասէ Պաւղոս. Ես ծնեալ իսկ ի դմին եմ:
22:28
And the chief captain answered, With a great sum obtained I this freedom. And Paul said, But I was [free] born:
22:29
Եւ վաղվաղակի ի բաց կացին ի նմանէ` որ [95]հարկանելոցն էին զնա. եւ հազարապետն իսկ երկեաւ, իբրեւ գիտաց եթէ Հռովմայեցի է, եւ զի կապեալ եւս էր զնա:
22:29
Then straightway they departed from him which should have examined him: and the chief captain also was afraid, after he knew that he was a Roman, and because he had bound him:
22:30
Եւ ի վաղիւ անդր կամէր գիտել զճշմարիտն, թէ զի՛նչ չարախօսութիւն իցէ Հրէիցն, արձակեաց զնա, եւ հրամայեաց կոչել զքահանայապետսն եւ զամենայն ատեանն. եւ իջուցեալ զՊաւղոս` կացոյց ի մէջ նոցա:
22:30
On the morrow, because he would have known the certainty wherefore he was accused of the Jews, he loosed him from [his] bands, and commanded the chief priests and all their council to appear, and brought Paul down, and set him before them: