Գրք. Ex, Գլ. 9   [(1895)] Գրք. Ex., Գլ. 9   [KJV]

9:1
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մուտ առ փարաւոն եւ ասասցես ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուածն Եբրայեցւոց. Արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս:
9:1
Then the LORD said unto Moses, Go in unto Pharaoh, and tell him, Thus saith the LORD God of the Hebrews, Let my people go, that they may serve me:
9:2
Ապա թէ ոչ կամիս արձակել զժողովուրդ իմ, այլ տակաւին ունիցիս զդա:
9:2
For if thou refuse to let [them] go, and wilt hold them still:
9:3
ահա ձեռն Տեառն եղիցի ի խաշինս քո որ ի դաշտի են, եւ ի ձիս եւ յէշս եւ յուղտս եւ յարջառ եւ յոչխար մահու մեծաւ յոյժ:
9:3
Behold, the hand of the LORD is upon thy cattle which [is] in the field, upon the horses, upon the asses, upon the camels, upon the oxen, and upon the sheep: [there shall be] a very grievous murrain:
9:4
Եւ [98]արարից ես սքանչելիս`` ի մէջ խաշանցն Եգիպտացւոց, եւ ի մէջ խաշանցն Իսրայելի, եւ ոչ ծախեսցի [99]յամենայն որդւոցն Իսրայելի կռինչն:
9:4
And the LORD shall sever between the cattle of Israel and the cattle of Egypt: and there shall nothing die of all [that is] the children' s of Israel:
9:5
Եւ ժամանակեաց [100]Աստուած եւ ասէ. Վաղիւ արասցէ Տէր զբանդ զայդ ի վերայ երկրիդ:
9:5
And the LORD appointed a set time, saying, To morrow the LORD shall do this thing in the land:
9:6
Եւ արար Տէր զբանն զայն ի վաղիւ անդր, եւ սատակեցաւ ամենայն անասուն Եգիպտացւոցն. բայց յանասնոց որդւոցն Իսրայելի ոչ ծախեցաւ եւ ոչ ինչ:
9:6
And the LORD did that thing on the morrow, and all the cattle of Egypt died: but of the cattle of the children of Israel died not one:
9:7
Իբրեւ ետես փարաւոն, թէ ոչ ծախեցաւ յանասնոց որդւոցն Իսրայելի եւ ոչ ինչ, ծանրացաւ սիրտ նորա, եւ ոչ արձակեաց զժողովուրդն:
9:7
And Pharaoh sent, and, behold, there was not one of the cattle of the Israelites dead. And the heart of Pharaoh was hardened, and he did not let the people go:
9:8
Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ընդ Ահարոնի եւ ասէ. Առէք դուք լի ձեռօք ձերովք մոխիր հնոցի, եւ ցանեսցէ զայն Մովսէս ընդ երկինս առաջի փարաւոնի [101]եւ առաջի ծառայից նորա:
9:8
And the LORD said unto Moses and unto Aaron, Take to you handfuls of ashes of the furnace, and let Moses sprinkle it toward the heaven in the sight of Pharaoh:
9:9
Եւ եղիցի փոշի ընդ ամենայն երկիրդ Եգիպտացւոց. եւ եղիցի ի մարդ եւ յանասուն կեղ, եռասցեն խաղաւարտք. [102]ի մարդ եւ յանասուն`` յամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց:
9:9
And it shall become small dust in all the land of Egypt, and shall be a boil breaking forth [with] blains upon man, and upon beast, throughout all the land of Egypt:
9:10
Եւ առին զմոխիր հնոցին [103]առաջի փարաւոնի. եւ ցանեաց զայն Մովսէս ընդ երկինս. եւ եղեւ կեղ, խաղաւարտք եռացեալք, ի մարդ եւ յանասուն:
9:10
And they took ashes of the furnace, and stood before Pharaoh; and Moses sprinkled it up toward heaven; and it became a boil breaking forth [with] blains upon man, and upon beast:
9:11
Եւ ոչ կարէին կախարդքն կալ առաջի Մովսիսի վասն կեղոյն. քանզի եղեւ կեղն եւ ի կախարդսն, եւ յամենայն [104]երկիրն Եգիպտացւոց:
9:11
And the magicians could not stand before Moses because of the boils; for the boil was upon the magicians, and upon all the Egyptians:
9:12
Եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ լուաւ նոցա, որպէս եւ ասաց Տէր ցՄովսէս:
9:12
And the LORD hardened the heart of Pharaoh, and he hearkened not unto them; as the LORD had spoken unto Moses:
9:13
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Կանխեա ընդ առաւօտն, եւ կաց առաջի փարաւոնի, եւ ասասցես ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Եբրայեցւոց. Արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս:
9:13
And the LORD said unto Moses, Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh, and say unto him, Thus saith the LORD God of the Hebrews, Let my people go, that they may serve me:
9:14
Քանզի յայսմ ժամանակի առաքեցից ես զամենայն պատահարս ի սիրտ քո եւ ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քո. զի գիտասցես թէ չիք ոք իբրեւ զիս յամենայն երկրի:
9:14
For I will at this time send all my plagues upon thine heart, and upon thy servants, and upon thy people; that thou mayest know that [there is] none like me in all the earth:
9:15
Քանզի ձգեալ զձեռն իմ հարից զքեզ եւ զժողովուրդ քո մահուամբ, եւ սատակեսցիս յերկրէ:
9:15
For now I will stretch out my hand, that I may smite thee and thy people with pestilence; and thou shalt be cut off from the earth:
9:16
Եւ վասն այնորիկ [105]պահեցար, զի ի քեզ ցուցից զզօրութիւն իմ, եւ զի պատմեսցի անուն իմ ընդ ամենայն երկիր:
9:16
And in very deed for this [cause] have I raised thee up, for to shew [in] thee my power; and that my name may be declared throughout all the earth:
9:17
Եւ դու տակաւին [106]թեւարկե՞ս զժողովրդեամբ իմով չարչարել`` զդոսա:
9:17
As yet exaltest thou thyself against my people, that thou wilt not let them go:
9:18
Եւ ես ահա տեղացից վաղիւ յայսմ ժամու կարկուտ սաստիկ յոյժ, որպիսի ոչ եղեւ յԵգիպտոս յօրէ յորմէ հաստատեցաւ մինչեւ ցայսօր:
9:18
Behold, to morrow about this time I will cause it to rain a very grievous hail, such as hath not been in Egypt since the foundation thereof even until now:
9:19
Եւ արդ փութա ժողովել զանասուն քո եւ որ ինչ իցէ քո ի դաշտի. զի ամենայն մարդ եւ անասուն որ գտցի ի դաշտի եւ ոչ մտցէ ի տուն, անկցի ի վերայ նոցա կարկուտն եւ [107]սատակեսցէ:
9:19
Send therefore now, [and] gather thy cattle, and all that thou hast in the field; [for upon] every man and beast which shall be found in the field, and shall not be brought home, the hail shall come down upon them, and they shall die:
9:20
Որ միանգամ երկեաւ ի բանէ Տեառն ի ծառայիցն փարաւոնի, ժողովեաց զծառայս իւր եւ զանասուն ի տուն:
9:20
He that feared the word of the LORD among the servants of Pharaoh made his servants and his cattle flee into the houses:
9:21
Եւ որ ոչն անսաց ի միտս իւր բանիցն Տեառն, եթող զծառայս իւր եւ զանասուն իւր ի դաշտի:
9:21
And he that regarded not the word of the LORD left his servants and his cattle in the field:
9:22
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ձգեա զձեռն քո յերկինս, եւ եղիցի կարկուտ ի վերայ ամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց, ի վերայ մարդկան եւ անասնոյ, եւ ի վերայ ամենայն բանջարոյ որ է ի դաշտի երկրիդ Եգիպտացւոց:
9:22
And the LORD said unto Moses, Stretch forth thine hand toward heaven, that there may be hail in all the land of Egypt, upon man, and upon beast, and upon every herb of the field, throughout the land of Egypt:
9:23
Եւ ձգեաց Մովսէս [108]զձեռն իւր յերկինս. եւ ետ Տէր բարբառս եւ կարկուտ, եւ ընթանայր հուր ընդ երկիրն. եւ տեղեաց Տէր կարկուտ ի վերայ երկրին Եգիպտացւոց:
9:23
And Moses stretched forth his rod toward heaven: and the LORD sent thunder and hail, and the fire ran along upon the ground; and the LORD rained hail upon the land of Egypt:
9:24
Էր կարկուտ եւ հուր բորբոքեալ ի մէջ կարկտին. եւ կարկուտն սաստիկ էր յոյժ, որպիսի ոչ եղեւ յամենայն երկրին Եգիպտացւոց, յորմէ հետէ եղեալ էր ի վերայ նորա ազգ:
9:24
So there was hail, and fire mingled with the hail, very grievous, such as there was none like it in all the land of Egypt since it became a nation:
9:25
Եհար կարկուտն յամենայն երկրին Եգիպտացւոց զամենայն որ ինչ էր ի դաշտի ի մարդոյ մինչեւ յանասուն, եւ զամենայն բանջար որ ի դաշտի էր` եհար կարկուտն, եւ զամենայն փայտ որ ի դաշտս` մանրեաց:
9:25
And the hail smote throughout all the land of Egypt all that [was] in the field, both man and beast; and the hail smote every herb of the field, and brake every tree of the field:
9:26
Բայց յերկրին Գեսեմ, ուր էին որդիքն Իսրայելի, ոչ եղեւ կարկուտ:
9:26
Only in the land of Goshen, where the children of Israel [were], was there no hail:
9:27
Եւ առաքեալ փարաւոնի կոչեաց զՄովսէս եւ զԱհարոն եւ ասէ ցնոսա. [109]Մեղայ. այսուհետեւ`` Տէր արդար է, եւ ես եւ ժողովուրդ իմ ամպարիշտք:
9:27
And Pharaoh sent, and called for Moses and Aaron, and said unto them, I have sinned this time: the LORD [is] righteous, and I and my people [are] wicked:
9:28
Կացէք յաղօթս վասն իմ առ Տէր, եւ դադարեսցեն ի լինելոյ ձայնքն Աստուծոյ եւ կարկուտն եւ հուր. եւ արձակեցից զձեզ, եւ ոչ եւս յաւելուցուք մնալ:
9:28
Intreat the LORD ( for [it is] enough) that there be no [more] mighty thunderings and hail; and I will let you go, and ye shall stay no longer:
9:29
Եւ ասէ ցնա Մովսէս. Այժմ իբրեւ ելից ըստ քաղաքս` ձգեցից զձեռս իմ առ [110]Աստուած, եւ ձայնքն դադարեսցեն, եւ կարկուտն եւ անձրեւ ոչ եւս լիցի. զի ծանիցես թէ Տեառն է երկիր:
9:29
And Moses said unto him, As soon as I am gone out of the city, I will spread abroad my hands unto the LORD; [and] the thunder shall cease, neither shall there be any more hail; that thou mayest know how that the earth [is] the LORD' S:
9:30
Եւ դու եւ ծառայք քո գիտեմ թէ չեւ եւս երկերուք ի Տեառնէ Աստուծոյ:
9:30
But as for thee and thy servants, I know that ye will not yet fear the LORD God:
9:31
Կտաւն եւ գարին հարաւ. զի գարին յոճ կայր եւ կտաւն սերմանեցեալ էր:
9:31
And the flax and the barley was smitten: for the barley [was] in the ear, and the flax [was] bolled:
9:32
Եւ ցորեանն եւ հաճար ոչ հարան, զի անագան էին:
9:32
But the wheat and the rie were not smitten: for they [were] not grown up:
9:33
Եւ ել Մովսէս ի փարաւոնէ արտաքս քան զքաղաքն, եւ ձգեաց զձեռն իւր առ Տէր, եւ դադարեցին ձայնքն եւ կարկուտն, եւ անձրեւ ոչ եւս կաթեաց յերկիր:
9:33
And Moses went out of the city from Pharaoh, and spread abroad his hands unto the LORD: and the thunders and hail ceased, and the rain was not poured upon the earth:
9:34
Իբրեւ ետես փարաւոն եթէ դադարեաց անձրեւն եւ կարկուտ եւ ձայնքն, յաւել ի մեղանչել, եւ ծանրացոյց զսիրտ իւր [111]եւ զծառայից իւրոց:
9:34
And when Pharaoh saw that the rain and the hail and the thunders were ceased, he sinned yet more, and hardened his heart, he and his servants:
9:35
Եւ խստացաւ սիրտն փարաւոնի եւ ոչ արձակեաց զորդիսն Իսրայելի, որպէս խօսեցաւ Տէր ի ձեռն Մովսիսի:
9:35
And the heart of Pharaoh was hardened, neither would he let the children of Israel go; as the LORD had spoken by Moses: