Գրք. Jer, Գլ. 12   [(1895)] Գրք. Jer., Գլ. 12   [KJV]


12:1
Արդար ես դու, Տէր, [230]եւ մատուցից առաջի քո աղերս``. բայց խօսեցայց զիրաւունս[231]. զի՞ է զի ճանապարհք ամպարշտաց յաջողեալ են, եւ երջանկացան ամենեքեան որ արհամարհեն զարհամարհանս:

12:1
Righteous [art] thou, O LORD, when I plead with thee: yet let me talk with thee of [thy] judgments: Wherefore doth the way of the wicked prosper? [wherefore] are all they happy that deal very treacherously:

12:2
Տնկեցեր զնոսա եւ արմատացան, [232]ծնան որդիս`` եւ արարին պտուղ. մերձ ես դու, Տէր, ի բերանս նոցա, եւ հեռի յերիկամանց նոցա:

12:2
Thou hast planted them, yea, they have taken root: they grow, yea, they bring forth fruit: thou [art] near in their mouth, and far from their reins:

12:3
Եւ դու, Տէր, գիտես զիս, տեսեր զիս` եւ փորձեցեր զսիրտ իմ առաջի քո. [233]ժողովեա զնոսա իբրեւ զոչխար ի սպանումն, եւ նուիրեա զնոսա յաւուր սպանման:

12:3
But thou, O LORD, knowest me: thou hast seen me, and tried mine heart toward thee: pull them out like sheep for the slaughter, and prepare them for the day of slaughter:

12:4
Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ` Ոչ տեսցէ [234]Աստուած զճանապարհս մեր:

12:4
How long shall the land mourn, and the herbs of every field wither, for the wickedness of them that dwell therein? the beasts are consumed, and the birds; because they said, He shall not see our last end:

12:5
Ոտք քո ընթանան` եւ լքուսցեն զքեզ. զիա՞րդ կազմիցիս երիվարօք``. իսկ արդ յերկիրդ խաղաղութեան յուսացեալ ես, զի՞ գործիցես ի վերանալ Յորդանան գետոյ:

12:5
If thou hast run with the footmen, and they have wearied thee, then how canst thou contend with horses? and [if] in the land of peace, [wherein] thou trustedst, [they wearied thee], then how wilt thou do in the swelling of Jordan:

12:6
Քանզի եւ եղբարքն քո եւ տուն հօր քո, եւ նոքա դաւեցին քեզ, եւ նոքին աղաղակեցին զկնի քո, կուտեցան ի վերայ քո. մի՛ հաւատար նոցա [235]զի խօսեսցին զքէն չարութիւն:

12:6
For even thy brethren, and the house of thy father, even they have dealt treacherously with thee; yea, they have called a multitude after thee: believe them not, though they speak fair words unto thee:

12:7
Լքի զտուն իմ, թողի զժառանգութիւն իմ, ետու զսիրելին անձին իմոյ ի ձեռս թշնամեաց իւրոց:

12:7
I have forsaken mine house, I have left mine heritage; I have given the dearly beloved of my soul into the hand of her enemies:

12:8
Եղեւ ժառանգութիւն իմ ինձ իբրեւ առեւծ [236]յանապատի. ետ ի վերայ իմ զբարբառ իւր, վասն այնորիկ ատեցի զնա:

12:8
Mine heritage is unto me as a lion in the forest; it crieth out against me: therefore have I hated it:

12:9
Միթէ [237]որջ բորենւո՞յ`` իցէ ժառանգութիւն իմ ինձ, [238]կամ ա՞յրք`` շուրջ զնովաւ. շրջեցարուք ժողովեցէք զամենայն գազանս անապատի, եւ եկեսցեն ուտել զնա:

12:9
Mine heritage [is] unto me [as] a speckled bird, the birds round about [are] against her; come ye, assemble all the beasts of the field, come to devour:

12:10
Հովիւք բազումք ապականեցին զայգի իմ, եղծին զբաժին իմ. արարին զվիճակն իմ ցանկալի յանապատ անկոխ:

12:10
Many pastors have destroyed my vineyard, they have trodden my portion under foot, they have made my pleasant portion a desolate wilderness:

12:11
[239]Եդաւ յապականութիւն կորստեան. վասն իմ ապականեցաւ ապականութեամբ ամենայն երկիր,`` զի ոչ գոյ մարդ որ դնէ ի սրտի:

12:11
They have made it desolate, [and being] desolate it mourneth unto me; the whole land is made desolate, because no man layeth [it] to heart:

12:12
Ընդ ամենայն ելս անապատի [240]անցին թշուառացեալք``. զի սուր Տեառն կերիցէ ի ծագաց մինչեւ ի ծագս երկրի, եւ ոչ գոյ խաղաղութիւն ամենայն մարմնոյ:

12:12
The spoilers are come upon all high places through the wilderness: for the sword of the LORD shall devour from the [one] end of the land even to the [other] end of the land: no flesh shall have peace:

12:13
[241]Ցորեան սերմանեցէք, եւ փուշ հնձեսջիք. եւ վիճակքն ձեր ոչ եղիցին ձեզ յօգուտ. յամօթ լերուք ի պարծանաց ձերոց` ի նախատանաց առաջի Տեառն:

12:13
They have sown wheat, but shall reap thorns: they have put themselves to pain, [but] shall not profit: and they shall be ashamed of your revenues because of the fierce anger of the LORD:

12:14
Զի այսպէս ասէ Տէր վասն ամենայն դրացեացդ չարաց որ մերձենան ի ժառանգութիւն իմ, զոր բաշխեցի ժողովրդեան իմում Իսրայելի. Ահաւասիկ ես կորզեցից զնոսա յերկրէն իւրեանց, եւ զտունն Յուդայ հանից ի միջոյ նոցա:

12:14
Thus saith the LORD against all mine evil neighbours, that touch the inheritance which I have caused my people Israel to inherit; Behold, I will pluck them out of their land, and pluck out the house of Judah from among them:

12:15
Եւ եղիցի յետ հանելոյն զնոսա` դարձայց եւ ողորմեցայց նոցա. եւ բնակեցուցից զնոսա իւրաքանչիւր ի ժառանգութեան իւրում, եւ իւրաքանչիւր յերկրի իւրում:

12:15
And it shall come to pass, after that I have plucked them out I will return, and have compassion on them, and will bring them again, every man to his heritage, and every man to his land:

12:16
Եւ եղիցի եթէ ուսանելով ուսանիցին զճանապարհ ժողովրդեան իմոյ, երդնուլ յանուն իմ թէ` Կենդանի է Տէր, որպէս ուսուցին զժողովուրդ իմ երդնուլ ի Բահաղ, եւ շինեսցին ի մէջ ժողովրդեան իմոյ:

12:16
And it shall come to pass, if they will diligently learn the ways of my people, to swear by my name, The LORD liveth; as they taught my people to swear by Baal; then shall they be built in the midst of my people:

12:17
Եւ եթէ ոչ [242]դառնայցեն, ջնջեցից զազգն զայն, եւ բարձից կորստեամբ, ասէ Տէր:

12:17
But if they will not obey, I will utterly pluck up and destroy that nation, saith the LORD: