Գրք. 2Kings, Գլ. 12   [(1895)] Գրք. 2Kings., Գլ. 12   [KJV]

12:1
Եւ առաքեաց Տէր զՆաթան [141]մարգարէ առ Դաւիթ. եւ եմուտ առ նա եւ ասէ ցնա. Արք երկու էին ի քաղաքի միում, մին մեծատուն եւ մեւսն աղքատ:
12:1
And the LORD sent Nathan unto David. And he came unto him, and said unto him, There were two men in one city; the one rich, and the other poor:
12:2
Եւ մեծատանն էին հօտք եւ անդեայք բազում յոյժ:
12:2
The rich [man] had exceeding many flocks and herds:
12:3
եւ աղքատին եւ ոչ ինչ, բայց որոջ մի փոքր զոր ստացեալ եւ ապրեցուցեալ եւ սնուցեալ էր զնա, եւ հաստատեալ էր ընդ նմա եւ ընդ որդիս նորա ի միասին. ի հացէ նորա ուտէր եւ ի բաժակէ նորա ըմպէր եւ ի ծոց նորա ննջէր, եւ էր նորա իբրեւ զդուստր:
12:3
But the poor [man] had nothing, save one little ewe lamb, which he had bought and nourished up: and it grew up together with him, and with his children; it did eat of his own meat, and drank of his own cup, and lay in his bosom, and was unto him as a daughter:
12:4
Եւ եկն անցաւոր առ այրն մեծատուն. եւ խնայեաց առնուլ ի հօտից իւրոց եւ յանդէոց իւրոց առնել հիւրոյն անցաւորի եկելոյ առ նա, եւ էառ զորոջ աղքատին եւ արար առնն եկելոյ առ նա կերակուր:
12:4
And there came a traveller unto the rich man, and he spared to take of his own flock and of his own herd, to dress for the wayfaring man that was come unto him; but took the poor man' s lamb, and dressed it for the man that was come to him:
12:5
Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Դաւիթ յոյժ առնն, եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Կենդանի է Տէր զի որդի մահու է այրն որ արար զայն:
12:5
And David' s anger was greatly kindled against the man; and he said to Nathan, [As] the LORD liveth, the man that hath done this [thing] shall surely die:
12:6
Եւ զորոջն տուժեսցի [142]եւթնպատիկ, փոխանակ առնելոյ զբանն զայն, վասն զի ոչ խնայեաց:
12:6
And he shall restore the lamb fourfold, because he did this thing, and because he had no pity:
12:7
Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Դու ես այրն [143]որ արարեր զայն``. այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ես եմ որ օծի զքեզ թագաւոր ի վերայ [144]ամենայն Իսրայելի, եւ ես փրկեցի զքեզ ի ձեռաց Սաւուղայ:
12:7
And Nathan said to David, Thou [art] the man. Thus saith the LORD God of Israel, I anointed thee king over Israel, and I delivered thee out of the hand of Saul:
12:8
եւ ետու քեզ զտուն տեառն քո, եւ զկանայս տեառն քո ի ծոց քո. եւ ետու քեզ զԻսրայէլ եւ զՅուդայ. եւ թէ սակաւ իցէ, յաւելից քեզ դոյնչափ:
12:8
And I gave thee thy master' s house, and thy master' s wives into thy bosom, and gave thee the house of Israel and of Judah; and if [that had been] too little, I would moreover have given unto thee such and such things:
12:9
Եւ ընդէ՞ր անարգեցեր զբան Տեառն առնել չար առաջի աչաց նորա. զՈւրիա Քետացի հարեր դու սրով, եւ զկին նորա առեր դու քեզ կնութեան, եւ զնա սպաներ սրով որդւոցն Ամոնայ:
12:9
Wherefore hast thou despised the commandment of the LORD, to do evil in his sight? thou hast killed Uriah the Hittite with the sword, and hast taken his wife [to be] thy wife, and hast slain him with the sword of the children of Ammon:
12:10
Եւ արդ մի՛ հեռասցի սուր ի տանէ քումմէ մինչեւ ցյաւիտեան, փոխանակ զի անարգեցեր զիս, եւ առեր զկինն Ուրիայ Քետացւոյ լինել քեզ կնութեան:
12:10
Now therefore the sword shall never depart from thine house; because thou hast despised me, and hast taken the wife of Uriah the Hittite to be thy wife:
12:11
Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես յարուցից ի վերայ քո չարիս ի տանէ քումմէ. եւ առից զկանայս քո առաջի աչաց քոց եւ տաց ընկերի քում, եւ ննջեսցէ ընդ կանայս քո յանդիման արեգականս այսորիկ:
12:11
Thus saith the LORD, Behold, I will raise up evil against thee out of thine own house, and I will take thy wives before thine eyes, and give [them] unto thy neighbour, and he shall lie with thy wives in the sight of this sun:
12:12
Զի դու արարեր զայդ ի ծածուկ, եւ ես արարից զբանդ զայդ յանդիման ամենայն Իսրայելի եւ առաջի արեգականս այսորիկ:
12:12
For thou didst [it] secretly: but I will do this thing before all Israel, and before the sun:
12:13
Եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Մեղայ Տեառն: Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Եւ Տէր անցոյց զքեւ զմեղս քո եւ մի՛ մեռցիս:
12:13
And David said unto Nathan, I have sinned against the LORD. And Nathan said unto David, The LORD also hath put away thy sin; thou shalt not die:
12:14
Բայց քանզի զայրացուցանելով զայրացուցեր զթշնամիս Տեառն բանիւն այնուիկ, որդին քո որ ծնանելոց է քեզ` մահու մեռցի:
12:14
Howbeit, because by this deed thou hast given great occasion to the enemies of the LORD to blaspheme, the child also [that is] born unto thee shall surely die:
12:15
Եւ գնաց Նաթան ի տուն իւր. եւ եհար Տէր զմանուկն զոր ծնաւ կինն Ուրիայ Դաւթի, եւ հիւանդացաւ:
12:15
And Nathan departed unto his house. And the LORD struck the child that Uriah' s wife bare unto David, and it was very sick:
12:16
Եւ խնդրեաց Դաւիթ յԱստուծոյ վասն մանկանն, եւ պահեաց Դաւիթ պահս, եւ եմուտ[145] անկաւ ի վերայ գետնոյ:
12:16
David therefore besought God for the child; and David fasted, and went in, and lay all night upon the earth:
12:17
Եւ յարեան ի վերայ նորա [146]ծառայք տանն յարուցանել զնա, եւ ոչ կամէր յառնել ի գետնոյն, եւ ոչ եկեր ընդ նոսա հաց:
12:17
And the elders of his house arose, [and went] to him, to raise him up from the earth: but he would not, neither did he eat bread with them:
12:18
Եւ եղեւ յաւուրն եւթներորդի մեռանել մանկանն. եւ երկեան ծառայքն Դաւթի պատմել նմա եթէ` Մեռաւ մանուկն. զի ասացին. Եթէ մինչդեռ կենդանի էր մանուկն խօսեցաք ընդ նմա եւ ոչ լուաւ ձայնի մերում, եւ զիա՞րդ ասասցուք նմա թէ` Մեռաւ մանուկն, եւ գործիցէ չարիս:
12:18
And it came to pass on the seventh day, that the child died. And the servants of David feared to tell him that the child was dead: for they said, Behold, while the child was yet alive, we spake unto him, and he would not hearken unto our voice: how will he then vex himself, if we tell him that the child is dead:
12:19
Եւ ետես Դաւիթ եթէ շշնջեն ծառայք նորա, եւ իմացաւ Դաւիթ եթէ մեռաւ մանուկն. եւ ասէ Դաւիթ ցծառայսն իւր, եթէ` Մեռեա՞լ իցէ մանուկն, եւ ասեն. Մեռաւ:
12:19
But when David saw that his servants whispered, David perceived that the child was dead: therefore David said unto his servants, Is the child dead? And they said, He is dead:
12:20
Եւ յարեաւ Դաւիթ ի գետնոյն, եւ լուացաւ եւ օծաւ, եւ փոխեաց զհանդերձ իւր, եւ եմուտ ի տունն [147]Աստուծոյ եւ երկիր եպագ նմա. եւ եմուտ ի տուն իւր, եւ խնդրեաց հաց ուտել. եւ եդին առաջի նորա հաց, եւ եկեր:
12:20
Then David arose from the earth, and washed, and anointed [himself], and changed his apparel, and came into the house of the LORD, and worshipped: then he came to his own house; and when he required, they set bread before him, and he did eat:
12:21
Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վասն մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր եւ լայիր [148]եւ տքնէիր``. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն, յարեար կերար եւ արբեր:
12:21
Then said his servants unto him, What thing [is] this that thou hast done? thou didst fast and weep for the child, [while it was] alive; but when the child was dead, thou didst rise and eat bread:
12:22
Եւ ասէ Դաւիթ. Մինչդեռ կենդանի էր մանուկն, պահէի եւ լայի. քանզի ասէի` Ո՞ գիտէ, ողորմեսցի Տէր, եւ կեցցէ մանուկն:
12:22
And he said, While the child was yet alive, I fasted and wept: for I said, Who can tell [whether] GOD will be gracious to me, that the child may live:
12:23
Արդ որովհետեւ մեռաւ մանուկն, ես ընդէ՞ր պահիցեմ. միթէ կարո՞ղ իցեմ դարձուցանել զնա այսրէն. ես առ նա երթալոց եմ, եւ նա առ իս ոչ դարձցի:
12:23
But now he is dead, wherefore should I fast? can I bring him back again? I shall go to him, but he shall not return to me:
12:24
Եւ մխիթարեաց Դաւիթ զԲերսաբէէ զկին իւր, եւ եմուտ առ նա եւ ննջեաց ընդ նմա. եւ յղացաւ եւ ծնաւ որդի, եւ կոչեաց զանուն նորա Սողոմոն. եւ Տէր սիրեաց զնա:
12:24
And David comforted Bath- sheba his wife, and went in unto her, and lay with her: and she bare a son, and he called his name Solomon: and the LORD loved him:
12:25
Եւ առաքեաց ի ձեռն Նաթանայ մարգարէի, եւ կոչեաց զանուն նորա [149]Յեդեդի վասն Տեառն:
12:25
And he sent by the hand of Nathan the prophet; and he called his name Jedidiah, because of the LORD:
12:26
Եւ պատերազմեցաւ Յովաբ յՌաբաթ որդւոցն Ամոնայ, եւ եհաս յառնուլ զքաղաքն թագաւորութեան:
12:26
And Joab fought against Rabbah of the children of Ammon, and took the royal city:
12:27
Եւ առաքեաց Յովաբ հրեշտակս առ Դաւիթ եւ ասէ. Պատերազմեցայ ընդ Ռաբաթայ, եւ հասի յառնուլ զքաղաքս ջրոց:
12:27
And Joab sent messengers to David, and said, I have fought against Rabbah, and have taken the city of waters:
12:28
եւ արդ ժողովեա զմնացորդս ժողովրդեանդ, եւ բանակեսցիս զքաղաքաւս եւ առցես զսա. զի մի՛ ես առից զքաղաքս եւ կոչեսցի անուն իմ ի վերայ սորա:
12:28
Now therefore gather the rest of the people together, and encamp against the city, and take it: lest I take the city, and it be called after my name:
12:29
Եւ ժողովեաց Դաւիթ զամենայն ժողովուրդն եւ չոգաւ յՌաբաթ, եւ պատերազմեցաւ ընդ նմա եւ առ զնա:
12:29
And David gathered all the people together, and went to Rabbah, and fought against it, and took it:
12:30
Եւ առ զպսակն [150]Մեղքոմայ թագաւորին նոցա`` ի գլխոյ նորա. եւ կշիռ նորա տաղանդ մի ոսկւոյ, եւ ականց պատուականաց. եւ էր ի գլուխ Դաւթի. եւ զառ քաղաքին եհան բազում յոյժ:
12:30
And he took their king' s crown from off his head, the weight whereof [was] a talent of gold with the precious stones: and it was [set] on David' s head. And he brought forth the spoil of the city in great abundance:
12:31
Եւ զժողովուրդն որ էր ի նմա` եհան արտաքս, եւ արկ ընդ սղոցաւ եւ ընդ քերանօք երկաթեօք, եւ [151]շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով``. եւ այնպէս առնէր ընդ ամենայն քաղաքս որդւոցն Ամոնայ. եւ դարձաւ Դաւիթ եւ ամենայն զօրն յԵրուսաղէմ:
12:31
And he brought forth the people that [were] therein, and put [them] under saws, and under harrows of iron, and under axes of iron, and made them pass through the brickkiln: and thus did he unto all the cities of the children of Ammon. So David and all the people returned unto Jerusalem: